دو چشمان وفا را خواب کردند

دل آیینه ها را آب کردند

به روی نیزه های تشنه ی خون

لبِ لب تشنه را سیراب کردند

به پاس حرمت باران و دریا

اهانت بر حریم آب کردند

نمی دانم چرا رنجیده بودند

که قصد کشتن مهتاب کردند

به قتل و غارت و خون تشنه بودند

بلا در کربلا را قاب کردند…

فرات تشنه با سبزینه می گفت:

«… دو چشمان وفا را خواب کردند…»

شاعر: سریه بضاعت پور (سبزینه)